Als we iets voor acht uur arriveren, staat Jean Mertens (foto) ons al op te wachten. Hij heeft de nacht in zijn cabine doorgebracht. Jean doet transport voor Caterpillar en rijdt vooral van Keulen naar Grimbergen en andersom. Twee keer per week slaapt hij in zijn cabine. “Jean is een vaste klant, hij overnacht hier geregeld bij ons”, vertelt Céline Verryt van Circle K Waremme, die zorgde voor koffiekoeken en chocolade voor de truckers.

Jean werd geboren in mei 1952 en is al jaren officieel met pensioen. Toch blijft hij rijden omdat hij het niet kan missen. “Ik werk nog makkelijk 278 uur per maand”, vertelt Jean. “Nadat ik getrouwd ben in 1973 heb ik eerst in een meubelbedrijf gewerkt in Mechelen. Daar haalde ik mijn rijbewijs in 1976. Een van mijn eerste vrachtwagens was een Volvo F12. Ik heb veel internationaal gereden: Spanje, Portugal, Tsjechië, Denemarken, Zweden, Oostenrijk en Zwitserland. Omdat ik ook bijna 20 jaar in Nederland heb gewerkt, heb ik daar ook een pensioen van. Met die pensioenen – een Belgisch en een Nederlands – heb ik al een behoorlijk inkomen. Door nu nog te werken betaal ik veel belastingen maar ik doe het werk nog graag.”

Truckersfamilies

De laatste jaren werken steeds meer buitenlandse chauffeurs onder contract bij Belgische transporteurs. We hebben een aantal van hen ontmoet in Waremme. Eigenrijder Daniel Bejera stapt uit zijn gele DAF XG 480. Hij legt dagelijks 600 tot 700 km af voor Delhaize. Daniel is nu 12 jaar chauffeur en komt uit een familie van chauffeurs. “We zijn met vijf”, vertelt hij. “Er is maar een van mijn broers die geen chauffeur is. De anderen rijden net als ik.”
Daniel heeft vroeger in Spanje gewerkt en deed daar ook distributie. Als eigenrijder is hij nu aan zijn derde vrachtwagen toe. De vorige twee waren MAN TGX’en die hij verkocht toen ze respectievelijk 650.000 en 950.000 km op de teller hadden. De mooie momenten van het vak zijn voor Daniel het in dienst nemen van een nieuwe, goed uitgeruste vrachtwagen zoals deze DAF XG. De mindere kanten van het vak zijn het tekort aan parkeerplaatsen en toiletten. Ook het leveren in steden is niet vanzelfsprekend door de vele verbodsborden waardoor vrachtwagens extra kilometers moet doen om op hun bestemming te geraken.

René Lucza komt uit Slowakije, maar werkt momenteel in België, waar hij met een Volvo FH van Galliker rijdt vanuit de vestiging in Luik. “Ik doe vooral transportopdrachten binnen België, soms gaat het ook naar Nederland”, zegt René, die sinds 2008 vrachtwagenchauffeur is. “Ik heb eerst als matroos gewerkt op een binnenschip, maar mijn vader was vrachtwagenchauffeur en dat inspireerde me om in zijn voetsporen te treden. Ik hou van de vrijheid van dit beroep want er is geen baas die constant over je schouder meekijkt.”
René komt uit een echte ‘truckersfamilie’. “Niet alleen mijn vader, maar ook mijn oom en mijn neef zijn vrachtwagenchauffeurs. Mijn vader begon in 1986, tijdens de communistische periode. Hij reed vaak naar het oosten en bleef meestal binnen de landen van het Oostblok.”
Tijdens de werkweek verblijft René in een hotel van Galliker in Luik. “Het is een comfortabele en goed georganiseerde oplossing. Soms ga ik met een minibus naar huis om mijn familie te zien, maar dit beroep houdt nu eenmaal in dat je veel weg bent.” René waardeert vooral de vrijheid en de variatie die het leven als vrachtwagenchauffeur biedt. “Hoewel ik veel tijd op de weg doorbreng, geeft het me ook ruimte om na te denken en tot rust te komen. Die vrijheid zou ik voor geen goud willen inruilen.”

Anguelov Anatoli rijdt met zijn Ford F-Max voor AB Inbev. “Ik begin om 14 uur”, zegt hij. “En werk dan 12 uur. Dan neemt mijn vader de vrachtwagen over en doet hij zijn dienst.” Anguelov is chauffeur sinds 2005 en komt ook uit een truckersfamilie. “Zowat iedereen in de familie rijdt met de camion!”

Alle wegen leiden naar het transport

Bij de Belgische chauffeurs die we ontmoetten, ontdekten we hoe ze allemaal vrachtwagenchauffeur zijn geworden. Philip Van Weyenberg rijdt met een Mercedes Actros. “Ik ben bij Delhaize in 2003 beginnen werken in het depot”, vertelt hij. “In 2010 ben ik chauffeur geworden. Ik heb daar altijd goesting in gehad om vanuit de dispatching naar de chauffeursstiel te stappen.”

James Coopman is bouwkundig tekenaar maar kiest er voor om met de vrachtwagen te rijden. Dat doet hij nu al opnieuw vijf jaar na een tussenstop van twintig jaar in de bouw waar hij met de vrachtwagen reed en een torenkraan bediende. “Het alleen zijn, de rust. Dat vind ik heel aangenaam. Je kan zelf bepalen hoe je je rit plant en je komt op onverwachte plaatsen. Ik vertrek rond 3 uur en werk de klok rond. Vandaag zat ik in Vielsalm. Nu rij ik terug naar Roeselare. Maar eerst ga ik nog door de truckwash.” James is iedere avond thuis en rijdt het liefst naar Nederland omdat ze daar vriendelijker zijn en de wegen er mooier bij liggen. Ook hij komt uit een truckersfamilie. “Mijn vader was chauffeur en nam me als kind mee.”

Philip Michiels zat eerst in de carrosserieopbouw maar met een vrachtwagen rijden was een kinderdroom. “Ik had mijn rijbewijs en toen ik voor mijn grote motorhome een staanplaats zocht, kwam ik bij Buyl Transport – nu Xwift – terecht waar ze chauffeurs zochten.

Gitte Van den Ouweland vervoert met haar Scania R 500 (6×2) bakken en vaten voor brouwerij Duvel. Ze test de 6×2 met voorloopas voor de gewichtsverdeling van het voertuig. Ook Gitte kreeg de chauffeursmicrobe van thuis uit mee. “Mijn papa reed maar is intussen met pensioen”, vertelt ze. “Door de papa van een vriend ben ik ook in dit vak terecht gekomen. Mijn rijbewijs haalde ik 7 jaar geleden via de VDAB.”
Gitte reed eerst bij Tanktransport Peeters met een Scania, daarna bij Willy Naessens met een DAF CF en nu met een Scania bij Doms Transport. Slapen in de cabine doet ze zelden. “Ik vertrek tussen 4 en 6 uur. Meestal rij ik eerst met de trekker naar Puurs om de trailer aan te pikken. Soms vertrek ik rechtstreeks vanuit Sint-Katelijne-Waver.” Gitte heeft plezier in het rijden en houdt van de contacten met de klanten. “Ik krijg ook al eens complimentjes over de camion”, zegt ze. “Ik zorg dat hij er goed uitziet en doe ook mee aan shows, zoals de truckmeeting Putte Lights On in mei. Als ik iets zou willen veranderen is dat onze overuren minder zouden belast worden, zodat we er meer van overhouden.”